Van Donkerbroek naar het oude DDR

Dag vrienden,

We zijn alweer een tijdje onderweg en ik heb vanavond eindelijk tijd om jullie bij te praten.

De reis is zoals jullie weten naar de Karpaten en natuurlijk terug. Vorig jaar zou dat op de motor maat dat is ergens in Tsjechië onderuitgehaald. Plat op het snoetje. En als troost vond Wieke dat we dit jaar het maar met z’n tweetjes moesten doen. Maar dan op 4 wielen.

Nou….zo gezegd zo gedaan.

Onze grote vriend Tom (Tom) op de Hartz gezet en gaan met die banaan. Ben ik blij met Tom. Vroeger deden we het met een kaart. Wieke kaartlezen en ik maar steeds te laat naar links/rechts of te lang doorgereden. Voor velen een bekend probleem. Nou Tom is een echt aanrader. Zodra je verkeerd rijdt begint ie te mekkeren. Keerom…keerom. En hij kan ook tegen foeteren. Geweldige kerel in een zwart doosje aan het raam.

We zitten nu in een Gaststätte (en pension) Jiedlitz in het gelijknamige dorpje tegen de Tsjechische grens aan. Dus nog net in Duitsland. Net heerlijk gegeten. Uitbuikend zit ik dit verhaal te typen. Wieke is bezig met Candy Crush. Ligzittend op het bed. Gisteren had ze geen internet en dat was niet goed voor haar digitale gemoedsrust. Nu hoor je haar niet. Ze zit net niet te ronken.

Hoe zijn we hier gekomen. Vanuit Donkerbroek door midden Duitsland naar het Regiohotel in Schierke. Ergens midden in de Hartz. We waren laat vetrokken dus ook laat in de Hartz. Het was 9 uur ’s avonds dat we voor de deur van het hotel stonden. Met een code konden we binnenkomen. Geen receptionist te bekennen. Alles geautomatiseerd. Heel bijzonder.

Wieke had wat last van die curryworst die we die middag soldaat gemaakt hadden. Na twee nachtelijke toiletbezoeken was dat ook weer verholpen.

Het ontbijt was weer echt Duits. Veel te kiezen en prima verzorgt. Natuurlijk broodjes meegenomen voor onderweg. We zijn tenslotte Nederlanders.

Wat we de avond ervoor aan natuur gemist hadden haalden we vanmorgen dubbel en dwars in. De Hartz is ontzettend mooi. Glooiende heuvels. Klein beetje bergachtig. Wel zo af en toe wat kale dennen. Het gevolg van de zure regen die ook hier in Duitsland huishoud.

Onderweg Eisleben aangedaan voor een bakkie leut. Bij een Vietnamees tentje. Maar wel lekkere koffie. Als we naar buiten kijken…..alleen maar oude mensen op straat. Plots realiseren we ons dat we in de voormalige DDR zijn. Geen jonge mensen. Wellicht verdwenen naar de grote stad waar meer werk is. Er is in deze streek veel armoede en dat zie aan de mensen.

De reis gaat verder en wat opvalt in deze (DDR) deelstaat is dat de huizen en flats in diverse pastelkleuren zijn geschilderd. Zo af en toe wat donkerder maar over het algemeen heel licht en fleurig. Veel flats en huizen stammen nog uit de DDR tijd toen de kleur grijs was. De flats zijn hier en daar ook wat aangepast. Leuke balkonnetjes met een glazen dakje er boven. Staat heel anders.

Ook heel bijzonder is dat van 16 -22 november alleen in de deelstaat Saksen “Buß- und Bettag” wordt gevierd. De Dag van Berouw en Gebed is Saksen een feestdag van de Protestantse Kerk, die teruggaat tot tijden van nood. Dat verklaart ook dat de winkels in deze omgeving vandaag dicht waren. Zelfs de Lidl.

Morgen gaan we door het Reuzengebergte naar het plaatsje Malá Morávka in Tsjechië. Benieuwd naar de omgeving en de mensen daar.

Morgen meer. Welterusten

Jan en Wieke