De reis terug

Het is zaterdag 19 februari 2022

We moeten vroeg opstaan om op tijd bij de shuttle te zijn die ons naar Kilimanjaro Airport brengt. Hans Yambazi brengt ons naar het kantoor van Precision Airways in het centrum van Moshi.

Het is helder weer en de Kilimanjaro straalt in de ochtendzon. Op de top veel sneeuw en dat is een goed teken.

De shuttle komt langzaam in beweging. Het gaat niet zo hard. Volgepropte dala dala’s (20-persoons-busjes) stuiven ons voorbij. Maar een uur later staan we dan toch op Kilimanjaro Airport. Twee bagagecontroles verder wacht de wachtkamer.

Even terug naar gisteren.

Het is zo rond 5 uur Tanzaniaanse tijd als Gjilke aan komt lopen. Terug op het nest. Met een big smile. Haar dag was mieters. Hier Gjilke even aan het woord………

-------------------

Ja, ik moet toch op de valreep ook nog een stukje typen voor de blog. Ik was net teruggekomen met de bus en tuktuk. De jongens van de lodge vonden het niet zo’n goed idee dat ik helemaal alleen terug ging naar Moshi. Want ik was hier helemaal niet bekend! Maar ik zei, als je me even laat weten waar ik welke bus moet nemen dan komt het wel goed. Dus één van hen schreef een briefje voor mij en bracht me naar de eerste bus. Tijdens de reis waren er anderen die me steeds even hielpen en zo kwam ik een paar uur later terug in Moshi. 
 

De dag ervoor was ik in de lodge aangekomen. Hans bracht me, zodat ik een walking safari kon doen. Dat leek me wel een heel gave manier om de wilde dieren te zien. Maar Hans heeft altijd wel wat te doen, dus we kwamen te laat aan voor een safari. De volgende dag kon het wel. Ok, daar had ik natuurlijk niet op gerekend. Dus ik grapte dat ik dan wel een tandenborstel enzo nodig had. Even later had de jongen van de lodge een tandenborstel én tandpasta voor me gehaald. Dus bleef ik slapen en Hans ging terug naar huis.

De volgende dag was het zover. Eerst een stukje met de auto, toen zagen we al veel wilde dieren (olifanten! :D) en toen we in het park aankwamen gingen we lopend verder. Ik vond het ook wel een beetje spannend, want hoe zou het allemaal gaan.. Maar we waren heel voorzichtig en bleven op afstand. Al lopende heb ik buffels, giraffen, baboons en pumba’s van dichtbij gezien. En vooral ook prachtige natuur!

Jullie hebben natuurlijk veel kunnen lezen over onze avonturen via pap zijn blog. Ik heb ook echt zo genoten van onze reis. Een prachtig land, met mooie mensen. Natuurlijk waren de twee weken te kort, dus wie weet komt er nog een keer een vervolg. Nu eerst terug naar huis, ook een heuse safari!

--------------

Wat een verhaal. Gjilke op walking Safari. Gelukkig zijn ze geen leeuwen tegengekomen.

Mooi….. we gaan verder met de blog

We zijn aangekomen op het vliegveld van Dar Es Salaam. Het circus kan beginnen want we moeten beide weer getest worden. Anders komen we België niet in.

De teststraat van 10 m2 is snel gevonden. Hier betalen voor een “rapid” test staat er op een loket. Het loket met Tanzaniaanse inhoud verwijst ons naar een groot spandoek met daarop een website van de Tanzaniaanse overheid. Alleen met een controlenummer kun je bij deze loketdame betalen. En die krijg je als je de vragen van de overheid goed hebt beantwoord. Tja dat moet je maar weten.

We doorstaan de toets met vragen en trots laten we de controlenummers zien. We schuiven 20 dollar en met een kwitantie als betaalbewijs mogen we eindelijk gaan testen.

Staat me er toch een rij testkandidaten te wachten. En er is maar een testdame beschikbaar. Na anderhalf uur zijn we eindelijk aan de beurt. Weer zo’n op het oog veel te grote wattenstaaf in je hersenpan. De tranen springen je nog net niet in de ogen. Dan is het nog 15 minuten wachten op de uitslag.

We zijn allebei negatief. Al had Gjilke stiekem gehoopt op positief. Kan ze hier nog een tijdje blijven.

Nee hoor….we willen beide wel weer naar huis.

De eerste hobbel is genomen. Nu naar de incheckbalie. Staat er weer zo’n rij. En alles gaat op z’n “pole pole” (Swahili voor ruuuuuustig). Voor de incheckbalie nog een controlepunt waar alle documenten worden gepolst. Je paspoort, het testrapport en een Belgisch toelatingsbewijs (Passagier Lokalisatie Formulier) dat we al eerder hadden ingevuld. We mogen verder en eindelijk na een half uur is de rugzak van Gjilke ingecheckt.

Op naar de volgende hobbel. De douane. Weer een formulier invullen. En eindelijk hoorbaar de stempels in het paspoort. We mogen weer door. Op naar de bagagecontrole. Rugzak door de scanner. Broekriem af en alles uit de zakken in een plastic bak. Gelukkig blijft mijn broek na 3 cm te zijn gezakt hangen op mijn billenpartij. Ik kom net als Gjilke ongeschonden door de boogscanner.

Het circus is om 1 uur begonnen en even over vijven zitten we uitgeblust in de vertrekhal bij te komen.  Afrika inkomen is een toer, maar er uitkomen is pas echt een uitdaging.

Het einde van de reis is in zicht. Nog een tussenstop op Addis Abeba en dan vol gas naar Belgique.

Maar wat hebben we genoten. Twee intense weken. En wat leuk dat jullie er bij waren. Gjilke en ik hopen dat jullie er van hebben genoten.

Vaarwel en tot de volgende keer.

Gjilke en Jan