Hike safari

17 februari 2022 - Moshi, Tanzania

Het is donderdag 17 februari 2022


Er verschijnt een bericht op mijn telefoon van het ministerie van Buitenlands zaken. Tanzania is van oranje naar geel gegaan. Duh….voor ons is Tanzania een en al groen. Geen geel te ontdekken, laat staan oranje. Dat is meer voor het Koningshuis.

Alle gekheid op een stokje. Tanzania is vanaf het begin van de pandemie veiliger geweest dan welk land dan ook in het westen.  80 % van de 60 miljoen inwoners is jonger dan 25 jaar. Veel minder vatbaar. In Tanzania is op dit moment maar 2% gevaccineerd en er zijn geen lock-dows geweest.

Een lock-down had voor meer doden gezorgd dan het virus. Mensen zouden zijn verhongerd omdat ze geen voedsel konden verzamelen. Hier heb je geen boodschappendienst die het voedsel naar je toe brengt. Mensen moeten het zelf bij elkaar zien te scharrelen. Ook het ontkennen van Covid hier is een strategische keuze geweest. Angst zaaien onder de bevolking  had desastreus uitgepakt en meer kwaad gedaan dan goed.

Net als bij aids, ebola en sar heeft men de pandemie hier over zich heen laten komen. Het aantal sterfgevallen is niet bijgehouden. Wel weet men te vertellen dat er binnen de overheid, waar de mensen het goed hebben, zwaarlijvig zijn, veel coronadoden zijn gevallen. Des temeer het bewijs dat het een kieskeurig virus is gebleken.

Dan nog even wat over de politiek hier. Daar is men heel open over. Anders dan in Rwanda waar men nog steeds bang is om zich uit te spreken.

Over de voormalige president van Tanzania, John Magufuli, doen zich veel verhalen de ronde. Nog voor het einde van zijn ambtstermijn is deze president gestorven aan wat men zegt “Hartfalen”.

De één zegt dat hij gestorven is aan de gevolgen van corona, de ander zegt weer dat hij is vergiftigd.

Nou luitjes. Deze muzungu weet wat er werkelijk is gebeurt. Luister en huiver.

Magufuli had een pacemaker. Zo’n eentje waar je af en toe de batterijtjes van moet vervangen. Wellicht duracel want die gaan langer mee.

Ondanks waarschuwingen dat zijn batterijtje bijna leeg was bleef hij maar doorgaan. Net als dat konijntje van duracel. Hij wachte namelijk op apparatuur dat hij in het buitenland had besteld en waarmee hij zich in Tanzania zelf kon laten behandelen. Batterijtje wisselen door zijn eigen mensen.
Door covid werd de levering van die apparatuur vertraagd. Je weet wel, wereldwijde lock-down’s, waar hij zelf geen boodschap aan had. Uiteindelijk is de pacemaker er mee opgehouden en is Magufuli een energieloze dood gestorven. Twee weken later is de pacemakerapparatuur uiteindelijk binnengekomen.

Als ik Aron hoor over Magufuli dan is er alleen maar lof. Hans daarentegen heeft er geen goed woord voor over. Wat ik wel weet is dat Magufuli zich als weldoener voordeed voor de armen en dat ging ten koste van de rijken. Met name de middenklasse heeft daar last van gehad. En dat is nou juist de bevolkingsgroep die de economie van een land overeind houdt.

Nu is Samia Suluhu Hassan de eerste vrouwelijk president van Tanzania. Ze wordt liefkozend President Mama genoemd. Of ze lief is betwijfel ik. Dat ze een zware taak heeft is zeker. Met name omdat Magufuli in zijn regeerperiode heel veel geld heeft geleend tegen een te hoge rente.  En dat moet ze toch op een of andere manier zien terug te draaien.

Ander nieuws!
Gjilke heeft vanmorgen het nest verlaten en is op zoek gegaan naar een wandelsafari. En net heb ik van Hans gehoord dat ze wat heeft geregeld. Uiteraard tegen een scherpe prijs. Ze zit nu in een hotel en gaat morgen om 8 uur op stap. Even alleen want deze babu houdt het liever bij een blokje om.

We horen morgen wel hoe het is geweest

Je zult wel denken, waarom heeft ze dat zelf niet even doorgegeven. Nou, Gjilke is offline. Bewuste keuze. En dan kan ze geen berichtjes ontvangen en ook niet versturen. Ze gebruikt dan de tamtam via Hans die haar vanmorgen heeft weggebracht. In noodgevallen kan ze nog wel sms'n. Dan rukken we natuurlijk uit om haar te redden.

En wat heb ik vandaag allemaal gedaan? Wat denk je. Luieren natuurlijk en deze blog schrijven. ;-)

Tot morgen maar weer.

Gjilke en Jan

1 Reactie

  1. Jan P.:
    18 februari 2022
    Dank voor de mooie verhalen en een hele goede reis terug.