Barre rit met een omweg

Pekný deň priatelia,

Je merkt het wel aan de aankondiging. We zijn in Slowakije beland. In een prachtig pension. Midden in het Tatra gebergte. En wat een rit hebben we achter de rug. Daar straks meer over.

Even en tussendoortje
In de Tsjechië (en trouwens ook in Slowakije) hangt in bijna elke lantaarnpaal een luidspreker. Het luidsprekersysteem stamt nog uit de communistische tijd. Communistische toespraken en "arbeidsvitaminen" 

Nu wordt er in het dorp omgeroepen wanneer er een uitje georganiseerd wordt, er iets bijzonders op school of bij de gemeente gebeurd en wanneer een vooraanstaand bewoner van de gemeente jarig is, noem maar op, soms wordt er zelfs muziek gedraaid. Geweldig toch.

Weer terug naar de orde van de dag
Vanmorgen in een blokhutachtige ontbijtruimte weer heerlijk gesmikkeld. Geen harde Duitse broodjes maar van de langwerpige puntbroodjes. Zo heeft ieder land zijn eigen broodjes.

Wat we gisteren al een beetje verklapte is dat we in de sneeuw beland zijn. Nou, het was vandaag feest. Eerst vanmorgen 5 cm sneeuw van de auto geveegd. Onderweg sneeuw en prut. Ze strooien in Slowakije een mix van zout met zand. ’T Is net alsof je in de woestijn rijd maar dan anders.

Bij de grens tussen Slowakije en Tsjechië werd gecontroleerd. Het verkeer vanuit Slowakije liep daardoor helemaal vast. Wel 20 km file. Wij vanuit Tsjechië mochten gewoon doorrijden. Geen controle. Dat is nog eens geluk hebben.

Goed. We zijn de grens over en Tom wijst ons de weg. Door het barre weer zijn we achterop geraakt. Het is half zes als Tom aangeeft dat de bestemming is bereikt. Aan de rechterkant moet het ergens zijn. We kijken naar rechts en zien een zwart gat. Geen hotel, geen lichtjes. Oké dat is nieuw voor ons.

Voor de zekerheid rijden we even terug naar een eerder gespotte supermarkt.

Ik laat de foto van het hotel aan de bedrijfsleider zien. In gebrekkig Duits wijst hij ons de weg terug, maar dan 81 km. Na 5 uren autorijden is dat wel even slikken.

Goed. Tom heeft het laten afweten. Dan maar teruggrijpen op Google maps op de iPhone. Die snapt het adres van het Hotel wel. Nog 2 uurtjes rijden.

Twee uurtjes bergje op, bergje af. En dat met opgevroren sneeuw op het wegdek. Onderweg een haperende vrachtauto. Kan de berg niet meer opkomen. Iets te glad. Voor ons een Slowaak die na een bocht opeens haaks op de weg staat. Zie nog zijn gezicht in onze koplampen. Grote konijnenogen en dankbaar dat we op tijd stil stonden.

Ja, je beleeft wat. Uiteindelijk heel aangekomen op het juiste adres. Nog net op tijd voor het diner.

Nu zitten we voldaan moe te typen en Wieke zit weer te….. wat denk je.

Morgen gaan we even buurten in Polen bij de Goralen. Een bergvolk met een rijke traditie.

Voor straks, welterusten.

Jan en Wieke