Wieke in de hoofdrol

Bine ați revenit prieteni,

Vandaag was weer een reisdag. En wat voor een dag. Daarover later.

Eerst even over vanmorgen. Wieke in de hoofdrol bij de Lidl. Er moet wat water en sinaasappelsap worden ingeslagen. Bij de ingang staat een oud mannetje met handgemaakte bezems te koop. Onvermijdelijk worden we aangespoord om een bezem bij hem af te nemen. We houden de boot af en lopen de winkel in. De man weet nog niet dat we buitenlanders zijn.

Na gedane boodschappen weer terug naar de auto. Het mannetje sjanst met Wieke en Wieke sjanst terug. Er is nog geen bezem in het spel. Zodra de man ons "Hollandse" autootje ziet wordt hij hyperactief. We worden overstelpt met bezemtaal. Resultaat! We hebben nu een bezem in de auto. Iets te duur betaald, maar het mannetje heeft de dag van zijn leven. Sjans met Wieke en ook nog een bezem verkocht.

Diep verborgen tussen de valleien en bergen van Transsylvanië ligt de Transfăgărășan of DN7C (Nationale weg 7c). De 90 kilometer lange weg loopt dwars door het Făgărașgebergte (vandaar de samenvoeging van trans en Făgăraș), het hoogste gebergte van Roemenië, dat deel uitmaakt van de Transsylvanische Alpen. De weg heeft meer tunnels en viaducten dan elke andere weg in Roemenië. De weg werd tussen 1970 en 1974 gebouwd. Door het Roemeense leger in opdracht van Nicolae Ceausescu. 

Een geweldige route voor motorrijders. Veel bochten en hoogteverschillen. Een grote wens om deze route met de motor te rijden is vorig jaar in Tsjechië gesneuveld. Vandaag was het de beurt aan ons Altootje.
Na veel omleidingen (Tom zat er weer eens naast) bereiken we de afslag DN7C. Het gaat eindelijk gebeuren. Gas erop en gaan met die banaan. De weg omhoog gaat gestaag en de eerste haarspeldbochten doemen op. We zitten inmiddels op ruim duizend meter hoogte. Het valt op dat er weinig tegenliggers zijn. Nog niet één tegengekomen eigenlijk. We draaien na zo’n 20 km te hebben gereden de zoveelste bocht om en stuiten opeens op een betonnen barrière. We mogen niet verder. De weg is van deze kant afgesloten tot april volgend jaar. Te gevaarlijk vanwege sneeuwval.

We konden nog wel met een een kabelbaan naar het dorpje verderop. Zonder ons Altootje doen we dan natuurlijk niet.

Wat een domper. Maar niet getreurd. We kunnen de route nog altijd van de andere kant nemen. Moeten we nog wel even naar ons gastverblijf aan de andere uiteinde van de route. Dat is gelukt al moesten we nog wel een heel stuk omrijden.

Dus morgen een nieuwe poging om de route te rijden. Zal een heen en weertje worden, maar dat maakt het alleen mooier. Wordt vervolgd.

Wieke en Jan